Η ύπαρξη, οδηγούμενη από την ανάγκη της ενότητας (τη ψυχή), τείνει προς το Είναι και ο λόγος αναζητεί τον λόγο του, τον Λόγο. Η σκέψη ξεδιπλώνεται μέχρι να συλλάβει το όλον της και να ολοκληρωθεί εννοώντας το. Πρόθεση της σκέψης είναι η πλήρης εννόηση όσων είναι προορισμένη να εννοήσει από τον Λόγο {Νου} του παντός. {Η ολοκλήρωση της πρόθεσης "εν" αναβαθμίζει την εν-νόηση σε νόηση προάγοντας τη ψυχική διά-θεση σε θέση της ψυχής}.
Ο άνθρωπος, (το έλλογο ον), κινείται αναγκαστικά στην κατεύθυνση ενός σχεδίου που προηγείται αυτού και που τον έχει παράγει. Αν ο Λόγος είχε κάποιο λόγο να παράγει τον λόγο, (δηλαδή τον άνθρωπο), ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά παρά να τον εκπληρώσει.
Η μόνη δυνατή επιλογή είναι η συμμόρφωση με την Αρχή (Λόγο) κάθε μορφής. Εφόσον ο λόγος του λόγου είναι η εννόηση, η μόνη δυνατή πορεία είναι η περάτωσή της. Κάθε παρέκκλιση από την μόνη δυνατότητα, κάθε παρα-λογισμός, τιμωρείται ως αδυναμία, ως ασθένεια.
Οτιδήποτε εμποδίζει τη σκέψη να κινηθεί βάσει του σχεδίου της, οτιδήποτε τη συγκρατεί από την απαρέγκλιτη φορά της, εκλύει δυσφορία. Κάθε παραβίαση της λογικής ακολουθίας προκαλεί βία και καταστροφή. Η απόκλιση μας από το μόνο συμφέρον {αυτό που μας φέρει μαζί -συν, σε ενότητα κι όχι χωρισμό} γίνεται συμφορά.
Η ελευθερία του ανθρώπου είναι μια δύναμη που προέρχεται από τη δυνατότητα του λόγου και εξαντλείται στον ορισμό του° όταν τον παραβαίνει, χάνει το νόημα της ως δύναμη {ρώμη} και τιμωρείται ως αρρώστια {έλλειψη ρώμης}.
Πριν από τον ορισμό του λόγου, η ελευθερία είναι η βούληση του ορισμού του. Η ελευθερία έχει μία και μόνη κατεύθυνση, την ολοκλήρωση της βούλησης, δηλαδή της σκέψης.* Δεν παρέχει τη δυνατότητα κάθε είδους επιλογών, αλλά τη δυνατότητα εξεύρεσης της μίας και μοναδικής.
Όταν η σκέψη εκπληρώσει το σχέδιό της και η βούληση γίνει ένα με την ανάγκη, τότε η ελευθερία θα’χει κάνει το χρέος της. Αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να ακολουθήσει την αλήθεια δεν είναι η ελευθερία της βούλησης, αλλά ο εξαναγκασμός της στο ψεύδος.
* Στην ελληνική γλώσσα οι λέξεις "βούλομαι" και "σκέφτομαι" έχουν σχέση συνωνυμίας.
Ο άνθρωπος, (το έλλογο ον), κινείται αναγκαστικά στην κατεύθυνση ενός σχεδίου που προηγείται αυτού και που τον έχει παράγει. Αν ο Λόγος είχε κάποιο λόγο να παράγει τον λόγο, (δηλαδή τον άνθρωπο), ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά παρά να τον εκπληρώσει.
Η μόνη δυνατή επιλογή είναι η συμμόρφωση με την Αρχή (Λόγο) κάθε μορφής. Εφόσον ο λόγος του λόγου είναι η εννόηση, η μόνη δυνατή πορεία είναι η περάτωσή της. Κάθε παρέκκλιση από την μόνη δυνατότητα, κάθε παρα-λογισμός, τιμωρείται ως αδυναμία, ως ασθένεια.
Οτιδήποτε εμποδίζει τη σκέψη να κινηθεί βάσει του σχεδίου της, οτιδήποτε τη συγκρατεί από την απαρέγκλιτη φορά της, εκλύει δυσφορία. Κάθε παραβίαση της λογικής ακολουθίας προκαλεί βία και καταστροφή. Η απόκλιση μας από το μόνο συμφέρον {αυτό που μας φέρει μαζί -συν, σε ενότητα κι όχι χωρισμό} γίνεται συμφορά.
Η ελευθερία του ανθρώπου είναι μια δύναμη που προέρχεται από τη δυνατότητα του λόγου και εξαντλείται στον ορισμό του° όταν τον παραβαίνει, χάνει το νόημα της ως δύναμη {ρώμη} και τιμωρείται ως αρρώστια {έλλειψη ρώμης}.
Πριν από τον ορισμό του λόγου, η ελευθερία είναι η βούληση του ορισμού του. Η ελευθερία έχει μία και μόνη κατεύθυνση, την ολοκλήρωση της βούλησης, δηλαδή της σκέψης.* Δεν παρέχει τη δυνατότητα κάθε είδους επιλογών, αλλά τη δυνατότητα εξεύρεσης της μίας και μοναδικής.
Όταν η σκέψη εκπληρώσει το σχέδιό της και η βούληση γίνει ένα με την ανάγκη, τότε η ελευθερία θα’χει κάνει το χρέος της. Αυτό που εμποδίζει τον άνθρωπο να ακολουθήσει την αλήθεια δεν είναι η ελευθερία της βούλησης, αλλά ο εξαναγκασμός της στο ψεύδος.
* Στην ελληνική γλώσσα οι λέξεις "βούλομαι" και "σκέφτομαι" έχουν σχέση συνωνυμίας.
No comments:
Post a Comment